Bijna een maand geleden werd mijn blog 6 jaar oud. Uiteraard wou ik daar iets leuks rond doen, want 6 jaar bloggen vond ik toch wel knap van mezelf (eigenlijk zelfs een klein jaar langer, want ik begon op blogspot met bloggen). Ik maakte wat vage plannen in mijn hoofd, maar toen was de dag voorbij zonder dat ik hier iets had neergepend. De dag nadien voelde ik mij er schuldig over en was vastberaden om diezelfde week er toch nog iets over online te gooien. Maar de volgende week kwam sneller dan ik had verwacht en er bleef iets aan mij knagen. Dat knagende, irritante gevoel bleef een beetje hangen tot ik, heel welgemeend, ‘fuck it’ dacht.
Om het kort te houden: ik had geen zin om te bloggen, dus waarom zou ik dan iets moéten schrijven? En eigenlijk was dat het gevoel waar ik al een tijd mee zat. Ik probeer een mooie blogplanning te maken, probéér me daaraan te houden en faal daar zowat altijd in (want er komt altijd wel iets tussen). Vervolgens voel ik me weer schuldig omdat ik me niet aan die planning heb kunnen houden, onderneem ik een nieuwe poging en faal daar sooner or later toch weer in. En eerlijk gezegd ben ik het beu om mij schuldig te voelen (ik weet dat niemand mij dat verplicht, ik verplicht het enkel mezelf). Dus, nu pak ik het bloggen gewoon weer terug aan hoe ik ermee begonnen ben en dat is iets posten wanneer ik daar zin in heb, als ik ook echt iets te vertellen heb en dan ga ik er – daar ben ik oprecht zeker van – weer van genieten. Dat kan eens een recept zijn, een vertelseltje, een boekreview, een weekmenu, wat ik van een restaurant vond, iets keitof dat ik ben tegengekomen, een fantastisch boek dat ik heb gelezen of een event dat ècht de moeite waard was om te bezoeken. Hoogstwaarschijnlijk gaat zo’n blogpost een paar keer per maand online komen, misschien zelfs maar 1 keer per maand en soms gaat dat enkele keren op een week zijn. Maar ik verwacht niets van mezelf, net zoals jullie niet te veel van mij moeten verwachten, hoewel ik het natuurlijk wel ontzettend hard apprecieer dat jullie hier nog af en toe komen kijken en iets van jullie laten horen in die comment-sectie hier onderaan (want dat vind ik altijd heel tof).
Ik dacht dat zo’n blogplanning mij vooral rust ging bieden, want met andere dingen is zo’n planning altijd een hele verademing voor mij, maar dat deed het niet, integendeel. Het heeft mij vooral een schuldgevoel en een ‘ik-ben-niet-goed-genoeg-gevoel’ opgeleverd en het gaf mij extra stress op tijden dat ik dat echt niet nodig had. Dus ik ga nu – hopelijk – een periode tegemoet van ongeforceerd bloggen, waar terug alles kan en mag.
Ondertussen ben ik hier een heel traktaat aan het schrijven (misschien een teken dat die blogrust van bijna een maand me heeft deugd gedaan?), terwijl ik eigenlijk dit lekker frisse recept met jullie wil delen. De hittegolf is bijna gedaan, maar het zou de komende week toch nog boven de 20°C blijven en dan is zo’n beetje verkoeling welgekomen. Wat ik zelf superdupergeweldig vind aan dit recept is dat het ontzettend makkelijk is, keilekker en ook nog eens gezond, hoera!
Chocolade frosty
Het is niet makkelijk om iets een naam te geven wat je eigenlijk zomaar bij elkaar gooit in een blender. Frosty leek me wel gepast, maar van mij mag je het ook mylkshake of lekker drankske noemen.
Ingrediënten
- 1 handje vol bevroren aardbeien of frambozen
- 1 handje vol bevroren mango
- 1 el (raw) cacaopoeder
- 1 cup plantaardige melk
- evt. extra ijsblokjes
Bereiding
- Stap 1 Doe alles in een blender en mix tot er geen stukjes meer inzitten.
- Stap 2 Het kan zijn dat je alles tussendoor eens moet omroeren om het je blender makkelijker te maken.
- Stap 3 Doe alles in een glas en geniet ervan met een herbruikbaar rietje!
Smakelijk!
Probeer je de chocolade frosty uit? Laat het zeker weten! Laat een comment achter of deel op sociale media met #degroenekeuken en/of @degroenekeuken
Mooi blogbericht!
Ik werk al een tijdje met een blogplanner, maar ik ben een nieuwe aan het maken in een boekje, maar ik vind er weinig tijd voor, dus het is al enkele weken zonder blogplanner. ‘k Moet zeggen dat ik het rustiger en leuker vind, nu niks moet, maar ik loop ook wel een beetje achter op de feiten. Zo heb ik geen As we speak gedaan, en komende week ‘moet’ ik nog een kookboekweekupdate én een leesupdate schrijven. En het is net de verjaardag van Juliette geweest, dus een gebakjes- en traktatiepost staan ook nog klaar. Och ja :-).
De frosty ziet er superlekker uit. Sla ik op, om te testen met mijn nieuwste keukenaanwinst!
Thanks 🙂 Ja, het is vooral dat ‘moeten’ dat ik een beetje weg wil krijgen… voor mij wordt het zo minder leuk en ik blog in de eerste plaats nog altijd voor mezelf.
En, als ik naar mezelf en mijn leesgedrag bij andere blogs kijk, maakt het niet zo ontzettend veel uit of ik ergens iets lees wat een week geleden gebeurd is (tenzij het natuurlijk iets is dat al ‘all over Facebook’ geweest is ;)).
Laat zeker weten als je het recept eens geprobeerd hebt ^^
Ooh, keigoed idee met die rode vruchten <3 die ga ik één dezer zeker eens maken!
En groot gelijk: als het als een verplichting voelt, levert het alleen maar stress en geen plezier op, en dan ben je niet goed bezig volgens mij. Geniet van het ongeforceerde bloggen!
Inderdaad! Bedankt!
Hopelijk valt de frosty in de smaak, laat het zeker weten 😉