Ik kreeg beide boeken van Anna Jones tezamen van de uitgever en ik was op slag verliefd (over het tweede boek, een nieuwe manier van eten, binnenkort meer). Het zijn prachtige boeken en ik wil zowat alles wat er in staat klaarmaken, dat gebeurt niet vaak.
De boeken zijn tamelijk minimalistisch qua stijl: het zijn simpele lettertypes en de foto’s zijn mooi zonder te veel tierlantijntjes. Het zijn zo van die foto’s die goed weergeven hoe een gerecht er ècht uitziet en die je honger doen krijgen. Ik heb al ontelbare keren door beide boeken gebladerd, een soort honger-makende meditatie waardoor ik zin krijg om te koken. Het enige nadeel is dat ik dan meteen ook een fortuin aan mooi servies wil uitgeven, maar dat neem ik er graag bij.
Bovenstaand Sodabrood met wortel en zwarte peper kwam als geroepen op een dag dat ik ontzettend veel zin had in brood met soep, maar geen brood in huis had. Sodabrood kun je namelijk meteen in de oven zetten na het maken van het deeg. Ik vond het wel spannend om het eens met wortel en sojayoghurt te maken. Het recept vraagt om gewone yoghurt, maar ik gebruikte de sojavariant in de plaats. De wortel in het brood geeft het een iets zoetere toets, maar dankzij de peper krijgt het een goede smaak. Ik ga het zeker nog eens maken, omdat het zo makkelijk is maar ook omdat het lekker was en de korst heerlijk krokant.
Eerder maakte ik ook nog wat gerechten uit een nieuwe kijk op eten: de Pizzetti met zoete rode ui en hazelnoten verscheen een paar weken geleden op ons bord. Ik vond het deeg super, het was dun maar knapperig (J. vond dat iets minder, omdat hij houdt van dikker pizzadeeg). De topping van spinazie, rode ui en cashewkaas (in plaats van geitenkaas) was oké, maar ik was er niet helemaal weg van. Ik denk dat het met een pesto, liefst zelfs basilicumpesto, lekkerder zou zijn.
Toen ik Anna Jones’ boeken ergens in april kreeg, kookte ik er ook meteen uit voor een etentje met vrienden. Ik maakte toen o.a. de rokerige walnoten-komijnmuhammara en serveerde het met zelfgemaakt platbrood (waarvan ik het recept al een maand geleden met jullie had moeten delen – sorry!). Het viel ontzettend hard in de smaak, maar dat kon je eerder al eens lezen. Een tijdje daarna maakte ik de Californische wraps met ahornsiroop en pinda’s; ik maakte het met gerookte tempeh in plaats van met gewone, omdat ik nu eenmaal altijd gerookte tempeh koop omdat ik dat lekkerder vind. De wraps waren makkelijk te maken en ’t is de moeite waard om dat nog eens te herhalen!
De recepten in dit boek zijn allemaal vegetarisch, maar een groot deel daarvan is vegan. Ik denk dat zowat elk recept ook makkelijk te veganiseren is. Er staan ook echt een aantal pareltjes van recepten in, zo wil ik graag de snijbiet aloo met citroen proberen, net als de kitchari – pastei van zoete aardappels en linzen – bruinesuikertaart – zoete-aardappelkoekjes – wafels met kersen en maanzaad en nog ZOVEEL meer proberen! Dit boek is snel tot één van mijn lievelingsboeken gaan behoren, daarom een 4/5.
Ziet eruit als een mooi boek! De recepten klinken wel ietwat aan de ingewikkelde kant, maar heel lekker.
‘Een nieuwe kijk op eten’ is ook één van mijn favoriete boeken. Het tweede boek heb ik nog niet, maar het staat hoog op mijn verlanglijstje!
Ik ben benieuwd naar je post over boek twee, want ik ben ook keihard fan van Anna Jones!